بلوطستان بی‌کس!
داد ارا بلوی‌! داد ارا وژمان!
ارا شاقه شاق کوگل خرامان
داد ارا جامال بی دِرَه تانم
داد ارا دشت بی‌نگهبانم...
(برای بلوط و برای خودمان می‌نالم
برای آواز کبک‌های خرامان‌مان می نالم
برای وطن بی‌کسم می‌نالم
برای دشت بی‌نگهبانم می‌نالم)